Ουρική αρθρίτιδα

Η ουρική αρθρίτιδα είναι ένας τύπος φλεγμονώδους αρθρίτιδας που χαρακτηρίζεται από ξαφνικές, έντονες κρίσεις πόνου, οίδημα, ερυθρότητα και ευαισθησία στις αρθρώσεις. Επηρεάζει συχνότερα την άρθρωση στη βάση του μεγάλου δακτύλου στα πόδια, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει και άλλες αρθρώσεις όπως τους αστραγάλους, τα γόνατα, τους αγκώνες, τους καρπούς και τα δάχτυλα.

Η ουρική αρθρίτιδα προκαλείται από τη συσσώρευση κρυστάλλων ουρικού άλατος μέσα στις αρθρώσεις, που προκύπτουν από τα υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα.

Που οφείλεται η ουρική αρθρίτιδα;

Υπερουριχαιμία: Τα αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα, γνωστά ως υπερουριχαιμία, είναι η κύρια αιτία της ουρικής αρθρίτιδας. Το ουρικό οξύ παράγεται όταν το σώμα διασπά τις πουρίνες, ουσίες που βρίσκονται σε ορισμένα τρόφιμα και ποτά.
Διατροφή: Η κατανάλωση τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες, όπως το κόκκινο κρέας, κρέατα οργάνων και ορισμένα θαλασσινά, μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα ουρικού οξέος.
Το αλκοόλ, ειδικά η μπύρα, και τα ζαχαρούχα ποτά που περιέχουν φρουκτόζη συμβάλλουν επίσης σε υψηλότερα επίπεδα ουρικού οξέος.
Παχυσαρκία: Το υπερβολικό σωματικό βάρος μπορεί να αυξήσει την παραγωγή ουρικού οξέος και να μειώσει την απέκκρισή του από τα νεφρά, αυξάνοντας τον κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας.
Ιατρικές παθήσεις: Καταστάσεις όπως η υπέρταση, ο διαβήτης, το μεταβολικό σύνδρομο και η νεφρική νόσος μπορούν να συμβάλουν σε αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος.
Φάρμακα: Τα διουρητικά και ορισμένα άλλα φάρμακα μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα ουρικού οξέος.
Γενετική προδιάθεση: Ένα οικογενειακό ιστορικό ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης της πάθησης.
Φύλο και Ηλικία: Οι άνδρες είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν ουρική αρθρίτιδα από τις γυναίκες, ιδιαίτερα μεταξύ 30 και 50 ετών. Οι γυναίκες γίνονται πιο ευαίσθητες μετά την εμμηνόπαυση.

Διαχείριση της ουρικής αρθρίτιδας

Η αποτελεσματική διαχείριση της ουρικής αρθρίτιδας περιλαμβάνει αλλαγές στον τρόπο ζωής, φάρμακα και στρατηγικές για τη διαχείριση των κρίσεων και την πρόληψη μελλοντικών εξάρσεων.

1. Αλλαγές στον τρόπο ζωής

Διατροφικές Τροποποιήσεις: Μειώστε την πρόσληψη τροφών πλούσιων σε πουρίνες, όπως κόκκινο κρέας, κρέατα οργάνων και ορισμένα θαλασσινά. Περιορίστε ή αποφύγετε το αλκοόλ, ιδιαίτερα την μπύρα και τα ζαχαρούχα ποτά. Αυξήστε την κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων με χαμηλά λιπαρά, λαχανικών και δημητριακών ολικής αλέσεως. Μείνετε ενυδατωμένοι πίνοντας άφθονο νερό.
Διαχείριση βάρους: Επιτύχετε και διατηρήστε ένα υγιές βάρος για να μειώσετε τα επίπεδα ουρικού οξέος και τη συχνότητα των κρίσεων ουρικής αρθρίτιδας.
Άσκηση: Ασχοληθείτε με τακτική σωματική δραστηριότητα για να διατηρήσετε τη συνολική σας υγεία και να ενισχύσετε τη διαχείριση του βάρους.

2. Φαρμακευτική αγωγή

Η διαχείριση της ουρικής αρθρίτιδας περιλαμβάνει έναν συνδυασμό φαρμάκων για την αντιμετώπιση των οξέων προσβολών και την πρόληψη μελλοντικών εξάρσεων.

Στην οξεία προσβολή, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) όπως η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη χρησιμοποιούνται συνήθως για τη μείωση του πόνου και της φλεγμονής. Η κολχικίνη είναι μια άλλη αποτελεσματική επιλογή εάν ληφθεί αμέσως μετά την έναρξη των συμπτωμάτων, παρέχοντας ανακούφιση από τον πόνο ουρικής αρθρίτιδας. Τα κορτικοστεροειδή όπως η πρεδνιζόνη μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο της φλεγμονής και του πόνου, χορηγούμενα είτε από το στόμα είτε με ένεση. Βιολογικοί παράγοντες και συγκεκριμένα αναστολείς κατά της ιντερλευκίνης-1 (anti-IL-1) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διαχείριση της ουρικής αρθρίτιδας, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου οι συμβατικές θεραπείες είναι αναποτελεσματικές ή δεν είναι καλά ανεκτές.

Για μακροπρόθεσμη πρόληψη, συνταγογραφούνται αναστολείς οξειδάσης ξανθίνης όπως η αλλοπουρινόλη και η φεβουξοστάτη για τη μείωση της παραγωγής ουρικού οξέος. Τα ουρικοζουρικά όπως η προβενεσίδη βοηθούν στην αύξηση της απέκκρισης του ουρικού οξέος από τα νεφρά, μειώνοντας έτσι τα επίπεδά του στο αίμα.